“Kerstvieringen in Bethlehem zijn dit jaar afgelast. Wat een seizoen van vreugde en hoop had moeten zijn, is dit jaar een seizoen van dood en angst.”
Vijfhonderd zwijgende deelnemers aan het Gebedsontbijt van het Europees Parlement in Brussel luisterden afgelopen woensdag aandachtig hoe de Palestijnse christelijke leider, dr. Jack Sara, vertelde over het gevoel van hopeloosheid dat volgde op het moedwillige verwoesting van de terroristische aanval van 7 oktober op Israël.
Christenen zitten al hun hele leven midden in het Palestijnse conflict. Ze lijden enerzijds onder de Israëlische veiligheidsbelangen en anderzijds onder de militante islamitische Hamasgroep, die in zijn handvest oproept tot de oprichting van een islamitische in plaats van een seculiere staat.
“We betreuren de dood van alle mensen, Palestijnen en Israëli’s”, legde dr. Sara, voorzitter van het Bethlehem Bijbelcollege, uit. “Wij bevestigen dat ieder mens geschapen is naar het beeld van God en het waard is om in waardigheid en gerechtigheid te leven. Er kan geen vrede en veiligheid zijn zonder rechtvaardigheid en gelijke rechten voor iedereen. Wij roepen op tot een alomvattend staakt-het-vuren in het hele land.”
Sharren Haskel, lid van de Knesset, ging voor in gebed voor vrede en voor de vrijlating van de gijzelaars. Ze voegde er een waarschuwing aan toe voor de politici, ambtenaren, diplomaten, lobbyisten, activisten en kerkleiders die in het gebouw van het Europees Parlement bijeen waren: overal waar Joden werden vervolgd, waren christenen het volgende doelwit geweest.
Einde en begin
Een broer van een gijzelaar die nog steeds door Hamas wordt vastgehouden, beschreef de aanval op zijn kibboets waar hij was opgegroeid, getrouwd en tot nu toe zijn kleine kinderen had opgevoed. Om 6.30 uur op 7 oktober liepen hij en zijn mede-kibboetsniks in een hinderlaag van een bende terroristen. Zeven leden van zijn verdedigingspeloton, zijn vrienden, werden binnen een paar minuten gedood. Toen hij naar zijn huis vluchtte, zag hij zijn buren dood op de grond liggen en hoorde hij hun inmiddels verweesde tweeling van zeven maanden huilend in het huis. Hij stuurde een sms om het leger te waarschuwen, maar pas twaalf uur later kon hij de baby’s redden.
De hoofdspreker had de moeilijke taak om na deze dramatische presentatie zijn bijdrage te leveren. Nu is Eduard Heger, de voormalige premier van Slowakije, niet onbekend met uitdagende taken. Hij had zelf de leiding van de regering op zich genomen na een turbulente geschiedenis van corruptie en wanbestuur door zijn voorgangers. Vorige maand nog had ik Heger in Timisoara ontmoet en gevraagd hem te interviewen voor de Schuman Talk van afgelopen weekend. Het was een aangenaam toeval om zijn naam in het programma te ontdekken.
Hij wilde het hebben over hoe dingen eindigen en beginnen, begon hij, en in die volgorde. De Bijbel geeft veel voorbeelden van ‘einden’ die een nieuw begin werden, legde hij uit. Terwijl wij vaak alleen een einde zien, kan God een nieuw begin maken. Jozef werd als slaaf verkocht, maar dat leidde tot een nieuw begin voor hemzelf, zijn eigen volk en ook voor Egypte. Wraak en conflicten, zo drong hij aan, kunnen worden omgezet in vergeving en verzoening. De dood van Jezus leek het einde voor de discipelen. Maar het was het begin – van de kerk en van de wereldwijde zendingsbeweging.
Naïviteit
Tijdens een seminar dat volgde op het ontbijt, vroegen panelleden zich af hoe we de radicalisering van het Palestijns-Israëlische conflict een halt kunnen toeroepen. De complexiteit en het diepgewortelde van het huidige conflict werden snel duidelijk toen verschillende deelnemers onderliggende factoren uitlegden die in de populaire media vaak worden verdoezeld.
Zonder een veranderde mentaliteit, niet alleen in het Midden-Oosten maar ook in het Westen, is een nieuwe 7 oktober onvermijdelijk, zo klonk de waarschuwing. Die aanval stond niet op zichzelf. Uit analyses van Palestijnse media bleek dat 94 procent van de bevolking van Gaza de terroristische aanval steunde. De Palestijnse Autoriteit sprak van een ‘ochtend van overwinning, vreugde en trots, een verhaal van heldendom dat onze hoofden in de wolken doet raken’. Schoolboeken, gefinancierd door de UNRWA, de organisatie van de Verenigde Naties voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten, werden getoond waarin Dalal Mughrabi wordt verheerlijkt. Dalal was een ontvoerder en zelfmoordterrorist die in 1978 38 Israëli’s doodde, waaronder dertien kinderen, en die nog steeds wordt gevierd als martelaar met tientallen scholen die haar naam dragen.
De oorspronkelijke 700.000 Palestijnse vluchtelingen hebben zich vermenigvuldigd en tellen nu 5,9 miljoen nakomelingen. Ze hebben allemaal de vluchtelingenstatus omdat geen enkel Arabisch land hen burgerrechten of een werkvergunning wil geven, waardoor de onstabiele situatie blijft voortduren.
Westerse naïviteit heeft ervoor gezorgd dat veel terroristische gevolmachtigden binnen de EU kunnen opereren, beweerde een panellid. Toch is een beleid van concessies en sussen niet het antwoord. Geloven dat hoe meer wij ons als schapen gedragen, hoe minder zij zich als wolven zullen gedragen, is gewoon de weg naar de vergetelheid.
‘Vrede op aarde en welwillendheid jegens alle mensen’ lijkt ver verwijderd van het land waar de engelen deze woorden voor het eerst zongen. Tragisch genoeg zullen ze afwezig blijven totdat er een mentaliteitsverandering heeft plaatsgevonden.
Toch blijven we deze advent bidden voor Israël en Palestina, en voor Oekraïne en Rusland.
Tot volgende week,
