‘Door geloof gehoorzaamde Abraham toen hij werd geroepen om naar een plaats te gaan die hij als erfenis zou ontvangen; hij ging op weg, zonder te weten waar hij terecht zou komen.’
Dit vers uit Hebreeën 11:8 kwam een halve eeuw geleden telkens in mijn gedachten toen ik Nieuw-Zeeland voor de eerste keer verliet. Toronto, Canada, was mijn directe bestemming; ik zou daar werken met zangers en muzikanten Merv en Merla Watson. Maar waar dat toe zou leiden, daar had ik even weinig idee van als Abraham.
Elk volgend bezoek aan mijn moederland ‘down-under’ heeft herinneringen en gedachten opgeroepen die nu driekwart eeuw bestrijken. Speciale banden met mijn broers en zussen, vrienden uit mijn vroege jeugd – een die nog niet zo goed kon praten noemde mij ‘Wiffry’ – voormalige klasgenoten en medestudenten herinneren me aan het leven in ‘Godzone’ in de jaren vijftig en zestig.
Op deze huidige ongeplande reis, veroorzaakt door een levensbedreigende beroerte waarvan mijn oudere broer Warren nu gelukkig herstelt, moet ik vooral denken aan de vroege tekenen die zouden uitgroeien tot een wereldwijde zendingsbeweging.
Tijdens de kerstvakantie van 1964 reisden mijn familie en ik 40 kilometer uit de kust naar een christelijke gemeenschap die later Orama heette, op Great Barrier Island (zie foto hierboven). Daar ontmoetten mensen elkaar in een oude, opgelapte tent om meer te leren over het Geestvervulde leven, nog voordat het label ‘Charismatisch’ gangbaar werd. Onder de ongeveer vijftig deelnemers bevonden zich verschillende die later wereldwijd een belangrijke leiderschapsrol zouden spelen in Jeugd met een Opdracht. Onder waren Barry Austin, Ross Tooley, Bruce en Barbara Thompson, Reona Peterson-Joly, en Jim en Joy Dawson… (hun jonge zoon John gaf toen de voorkeur aan vissen boven bidden, maar zou later president van YWAM worden).
Onbekend
Deze bijeenkomsten waren de eerste ontmoetingen met de Heilige Geest voor mijzelf en mijn broer Warren, een jaar later gevolgd door mijn moeder en zus. Het resultaat was een wekelijkse gebedsbijeenkomst in ons ouderlijk huis, bijgewoond door soms wel 80 mensen uit verschillende kerken in de hele stad Auckland. Het werd een bron van charismatische vernieuwing in de stad.
Begin 1967 werd een onbekende 32-jarige Amerikaan genaamd Loren Cunningham uitgenodigd om op de Orama-bijeenkomsten te spreken. Hij vertelde ons over een letterlijk visioen dat hij had gehad van golven jonge mensen die over de hele wereld uitgingen om te evangeliseren. Na de bijeenkomst vroeg ik hem hoe hij zijn gr oepook alweer noemde. ‘Jeugd met een opdracht’, antwoordde hij. Destijds, zo vertelde hij mij jaren later, waren er slechts ongeveer twintig mensen bij YWAM betrokken – allemaal Amerikanen. YWAM-scholen en -bases bestonden nog niet; alleen outreachteams voor de korte termijn.
Dit was Lorens eerste van vele bezoeken aan Nieuw-Zeeland, het eerste land buiten de VS waar YWAM wortel zou schieten. Bij Orama waren we rijp voor de boodschap van Loren. Ross werd de eerste directeur van YWAM Nieuw-Zeeland. Barry vertrok naar Engeland om te pionieren met discipelschaps-trainingsscholen en leiderschapsprogramma’s. Reona werd een geliefde spreekster over voorbede en discipelschap in heel Europa en andere landen. Bruce en Barbara Thompson zouden pioniers worden van het College of Counseling and Healthcare van de University of the Nations, met een mondiale bediening die vele duizenden mensen zou bereiken.
Ross ging verder als pionier voor YWAM in de Filippijnen. Ik herinner me dat Ross terugkeerde van zijn eerste reizen naar de Filippijnen met verbazingwekkende verhalen over Gods leiding, voorziening en bescherming. In 1971 nam hij zijn nieuwe vrouw Margaret mee terug naar Manilla en Baguio om de basis te leggen voor YWAM, dat nu uitgegroeid is tot meer dan veertig locaties over de archipel.
Bevorderd
Romkje en ik bezochten Barry en zijn vrouw Kay vorige week in de buurt van Tauranga, waar Barry, nu achter in de tachtig, ook herstellende was van een recente beroerte. Vervolgens gingen we langs bij Bruce en Barbara, wetende dat Bruce nog maar een korte tijd te leven had. Hij was opmerkelijk opgewekt toen we samen praatten en baden en God dankten voor zijn leven en bediening. Terwijl ik deze column schrijf, heeft Barry zojuist het nieuws gestuurd dat Bruce is ‘bevorderd tot heerlijkheid’, slechts een week na ons bezoek.
Dit is een belangrijk overgangsmoment in onze beweging, waarbij de pionierende generaties het stokje doorgeven. Loren overleed vorig jaar op 6 oktober. Dat maakt de komende YWAM Together-bijeenkomst in Manilla, die aanstaande dinsdag begint, enorm actueel en belangrijk.
Ross, die in 2019 tot heerlijkheid werd gepromoveerd, zou enorm bemoedigd zijn geweest om 5000 YWAMers van over de hele wereld de komende dagen in Manilla te zien samenkomen. We verwachten een bijeenkomst die de groei en dynamiek van de ‘meerderheidswereld’ kerk en missie van vandaag weerspiegelt. De bijeenkomsten worden vertaald in het Koreaans, Spaans, Portugees, Thais, Khmer, Mandarijn, Bahasa Indonesië, Birmees en Frans. Wat een verbazingwekkende groei heeft er de afgelopen vijftig jaar zowel bij YWAM als bij de meerderheidswereld kerk plaats gehad!
Wij kunnen ook terugkijken op een erfenis in Europa; en zo vertrekken Romkje en ik maandag vanuit Auckland naar Manilla, vol verlangen getuige te zijn van een jonge apostolische generatie die opkomt om onze missie de komende vijftig jaar te leiden.
Tot volgende week,
