Deze kerststal van de in Oekraïne geboren schilder Irenaeus Yurchuk, die nu in New York woont, drukt uit waarom miljoenen van zijn landgenoten het nieuwe jaar hoopvol tegemoet gaan – ondanks alles probeert een wanhopige dictator hun moreel te breken.
Ira Kapitonova, een JmeO-collega in Kiev die gedurende het grootste deel van de oorlog trouw bijna dagelijks frontlinie-updates heeft gestuurd, schreef gisteren hoe ze zich klaarmaakte om naar bed te gaan toen ze het geluid van vliegtuigen hoorde. ‘Ik wist meteen dat het betekende dat er weer een luchtdreiging moest zijn. Vanmorgen lazen we over 16 kamikaze-drones die op Oekraïne waren gelanceerd. Gelukkig werden ze alle 16 neergeschoten.’
Ze beschreef vervolgens hoe Oekraïners door de oorlog op zoveel niveaus werden getransformeerd: ‘In Oekraïne is, net als in veel post-Sovjetlanden, de nieuwjaarsviering altijd veel belangrijker geweest dan Kerstmis. Kerst werd gevierd met familie, maar de jaarwisseling was de tijd voor grote feesten. Dit jaar is anders. Ik merk dat steeds meer mensen zich focussen op Kerstmis en de betekenis ervan in plaats van op de nieuwjaarsfestiviteiten. Moge het allemaal tot eer van God zijn.’
Geluk bij een ongeluk
Laat me een persoonlijk ‘Immanuel’-verhaal delen, over hoe dit bizarre en dramatische jaar eindigde voor mij en mijn vrouw. Donderdag zouden we in Amsterdam op het vliegtuig stappen om ons naar Nieuw-Zeeland te vliegen om over een paar weken de 100ste verjaardag van mijn moeder te vieren. Twee dagen eerder was Romkje echter hard gevallen in onze keuken en brak ze haar linkerbovenarm. Terwijl ik met haar wachtte op behandeling in het ziekenhuis, was ik me bewust van een beperking op de borst waarmee ik die ochtend om 4.30 uur wakker was geworden en die ik nog steeds voelde. Misschien moet ik dat laten controleren voordat ik deze lange reis maak, dacht ik. Om een lang verhaal kort te maken: terwijl Romkje met haar arm in een mitella naar huis werd gestuurd, lag ik twee nachten in het ziekenhuis, vast aan een monitor. Uiteindelijk kreeg ik een stent in de slagader die volgens hen een lichte hartaanval veroorzaakte. Ik kwam net thuis toen ons vliegtuig vertrok van Schiphol. Godzijdank waren onze tickets verzekerd en vertrekken we nu woensdag.
Op een totaal andere schaal ervoeren we ‘God met ons’ temidden van lijden, zoals veel van onze Oekraïense zusters en broeders getuigen.
Moge 2023 vrede brengen op aarde!
Tot volgende week,
