We experimenteren met het verzenden van Weekly Words op zaterdagochtend om u meer vrije tijd te geven om ze te lezen.
Achterdocht en wantrouwen jegens de overheid is in heel Europa verergerd door een pandemie zonder duidelijk einde in zicht.
Woede jegens autoriteiten heeft op verschillende locaties tot rellen geleid, veroorzaakt door een reeks gebeurtenissen. Sommige kerken schijnen ook in naam van de godsdienstvrijheid de opstand tegen overheidsrichtlijnen te onderschrijven.
Gelukkig is de situatie in Europa niet zo gepolariseerd als in de Verenigde Staten, waar ik deze week in Newsweek las over een bekende charismatische leider die zowel Trump-aanhangers als christenen op christelijke televisie aanspoort om wapens op te kopen ter voorbereiding op een komende ‘burgeroorlog. ‘
Tot mijn schrik herkende ik deze ‘profeet’ als iemand die we hier meer dan twintig jaar geleden hadden ingeschakeld bij een YWAM-conferentie in Nederland. Nu smeekt hij de ‘ware discipelen van Christus’ in Amerika om op te staan en zich voor te bereiden op oorlog met de ‘kwade’ krachten die de verkiezingen in november ‘stalen’. Hij had het over Amerikanen die terugdrongen ’tegen dit kwaad dat ons land heeft overgenomen. ‘
Voor ons in Europa is het moeilijk om de mentaliteit te doorgronden onder evangelicals en charismatischen aan de andere kant van de vijver. Een gedeeltelijke verklaring is het bubble effect van alleen luisteren naar gelijkgestemden, versneld door algoritmegedreven sociale media, waardoor de indruk wordt gewekt dat ‘iedereen zo denkt’.
Openbare toespraken van christelijke leiders over het gebruik van geweld in Gods naam om politieke kwesties op te lossen, is echt beangstigend, zo niet gewoon onverantwoordelijk. Als jongeren dit zien vragen ze zich ongetwijfeld af wat voor soort evangelie het is als ‘ware discipelen van Christus’ anderen mogen doden om het idee van een christelijke natie te behouden !!
Het gevoel dat christelijk Amerika wordt gestolen door kwade krachten, gaat terug op de dagen van de morele meerderheid van de jaren tachtig. Chuck Colson, een leider van religieus rechts, zei in een interview in het tijdschrift TIME in 2009: ‘We hebben een grote fout gemaakt in de jaren tachtig door het evangelie te politiseren. We zouden politiek moeten zijn, we zouden goede burgers moeten zijn, we zouden om rechtvaardigheid moeten geven. Maar we moeten oppassen dat we ons niet aan één partij uitleveren. We [dachten] dat we de verslechterende morele toestand van onze cultuur konden oplossen door goede mensen te kiezen. Dat is onzin.’
Noodzakelijk kwaad?
Dus wat moet onze houding zijn ten opzichte van de overheid? Waar is de overheid voor? Deze week las ik weer uitspraken online zoals: ‘Regering is NIET onze vriend’ en ‘Regering is een noodzakelijk kwaad vanwege de zondige aard van de mens’.
Maar stel dat er geen zondeval was geweest? Zouden we dan nog een regering nodig hebben? Natuurlijk! Wie anders zou beslissen aan welke kant van de weg we rijden? Wie zou er toezicht houden op de levering van water, elektriciteit, gas, riolering, afvalinzameling, openbaar vervoer en nog veel meer? Wie zou de luchtverkeersleiding regelen? Op elk niveau van het gemeenschapsleven hebben we overheid nodig: lokaal, regionaal, nationaal en internationaal (inclusief de VN, de WHO en de EU).
In het christelijke politieke denken is de regering een van de door God ingestelde gebieden van het menselijk leven, naast het gezin, de kerk en vrijwilligersverenigingen (zoals scholen, clubs, bedrijven en ngo’s). Elk van deze sferen heeft zijn eigen regeringsvorm: familie, kerk, enz .. Er zijn politieke instellingen om gerechtigheid, vrede, solidariteit en vrijheid in het publieke domein van de samenleving te handhaven. Het is hun taak om de hele samenleving te dienen, met respect voor de integriteit van de andere sferen. Dat wil zeggen dat de overheid moet streven naar het bevorderen van het algemeen welzijn en gerechtigheid voor iedereen, niet alleen voor christenen en niet alleen voor haar eigen burgers, maar ook buiten de nationale grenzen.
Dienaren van God
Paulus noemt de gezagsdragers ‘dienaren van God voor uw bestwil’ (Romeinen 13: 3). Door deze uitdrukking te gebruiken, bevestigt Paulus zowel de legitimiteit van regeerders als hun verantwoordelijkheid tegenover God.
Regering is geen noodzakelijk kwaad, zoals sommige christenen en seculiere liberalen zouden beweren. We mogen ook niet verwachten dat de overheid alle sociale problemen oplost, zoals sociaal-democraten zouden willen. De politieke termen ‘ministerie’ en ‘minister’ van het Latijnse minister, ‘dienaar’, herinneren ons aan de primair dienende rol van de regering.
De geschiedenis is natuurlijk bezaaid met voorbeelden van regeringen die er lang niet in slagen om het welzijn van de mensen te dienen. Totalitaire regeringen proberen de andere regeringsgebieden van familie-, kerk- en vrijwilligersverenigingen te elimineren, zoals in nazi-Duitsland of de Sovjet-Unie. Wanneer de overheid verder reikt dan haar door God gegeven gezag, zijn er gronden voor geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid.
Aan beide zijden van de Atlantische Oceaan worstelen christenen met de samenleving die steeds seculierder en meer verdeeld raakt. Hoewel we misschien willen dat het christendom nog steeds de norm is, moeten we de realiteit accepteren dat dit niet langer het geval is. Het is niet de taak van de overheid om een bepaald geloof te bevorderen, maar om gerechtigheid, vrede, solidariteit en vrijheid voor iedereen te bevorderen. Geloofsgemeenschappen zouden de autoriteiten bij deze taak moeten ondersteunen – zonder ze een pistool op de borst te zetten.
Tot volgende week,
