Weekly Word

Net zoals Chaucer‘s personage uit Canterbury Tales hadden ze verschillende achtergronden. Er waren onder andere een arts, een gepensioneerde luchtverkeersleider, een Presbyteriaanse predikant, en een landmeter; en leraren, oma’s, pas-getrouwden, en zendelingen. Ze kwamen uit Europa, Noord-Amerika, Azië, en Oceanië.

Hoewel de pelgrimstocht naar de tombe van de vermoorde St Thomas a Becket in Canterbury vijf dagen duurde om de honderd kilometer vanaf Londen te lopen, ging deze ‘pelgrimstocht’ door veertig locaties in vijf landen over vijf duizend kilometer en twee weken lang met een kleine convoy aan voertuigen.

Zoals in de veertiende eeuwse Engelse klassieker, heeft de reis van de afgelopen twee weken bij het vertellen van verhalen en het delen van maaltijden tot nieuwe vriendschappen geleid – maar dan zonder Chaucer’s schunnigheid. Terwijl de pelgrims van vroeger hun reis begonnen om Gods gunst te winnen en voor hun zonde te boeten, wilde onze groep pelgrims van de Continental Heritage Tour het pad van trouwe minderheden door twee millennia heen, volgen om te leren hoe de geschiedenis van Jezus het Europese leven en maatschappij heeft gevormd – en dat nog steeds kan doen.

Onze laatste maaltijd samen van afgelopen zaterdagavond werd in een bovenkamer van een restaurant gevierd die op steenworp afstand was van de imposante gotische façade van de kathedraal van Straatsburg. Daarna gingen we met de massa mee die in de zachte avondlucht aan het wachten waren op het indrukwekkende son et lumière spectacle die op het duizend jaar oude bouwwerk wordt geprojecteerd.

Verwevenheid

We deelden onze ervaringen en impressies van onze reis met elkaar over de Elzasser specialiteit Tarte flambée. Een reis vol ontdekkingen en verrassingen. Sommigen moesten toegeven dat ze de kernfiguren van de Reformatie als Luther, Zwingli en Calvijn maar vaag kenden, laat staan hoe God aan het werk was in Europa tijdens de zogenaamde duistere Middeleeuwen.

Anderen deelden hun verbazing over de wijdverspreide invloed van apostolische pioniers over grote gebieden. Bonifatius, bijvoorbeeld, stichtte en leidde kloosters en bisdommen in Erfurt, Regensburg en Fulda en was zelfs op zijn tachtigste nog krachtig door ging met zijn werk toen hij op die leeftijd gewelddadig om het leven kwam in Friesland.

De verwevenheid van de geschiedenis van Europa maakte op anderen weer Indruk. Jan Hus in Praag werd geïnspireerd door John Wycliffe uit Oxford, en die beïnvloedde later weer Jan Amos Comenius, Graaf Zinzendorf en John Wesley, die allemaal letterlijk miljoenen geestelijk nageslacht voortbrachten. De realiteit van de vervolgen en de volharding in het geloof van de volgelingen van Hus werd aan ons duidelijk toen we door een rotsachtig natuurlijk doorhof moesten klauteren in de bergen in het noorden van Tsjechië waar ze in het geheim samen kwamen om God te aanbidden.

Diezelfde zaterdagmorgen hadden we in de straten van Genève gelopen, een stad met de reputatie als een van de hardst stinkende in Europa tot Johannes Calvijn een transformatie bracht in het kerkleven, gezinsleven, handelspraktijken, onderwijs, gezondheidszorg, en het regeren van de stad door zijn praktische toepassing van Gods Woord op het dagelijkse leven. We traceerden het huidige internationale karakter van de stad naar het werk van deze hervormer.

De reis van een dag eerder lag nog vers in het geheugen. We waren naar het dorp St Maurice gereisd, wat ten zuiden van Montreux ligt, aan de oostelijke kant van het meer van Genève. Het is genoemd naar een Romeinse legeraanvoerder van het legioen uit Thebe in Boven-Egypte. Hij en zijn mannen waren door Caesar Maximian opgeroepen om de opstand van de Christelijke Helvetiërs, in het hedendaagse Zwitserland,de kop in te drukken. Ze weigerden Caesar te aanbidden als een god en Maurice en zijn legioen vertelden Maximian dat hoewel ze gehoorzame en dappere soldaten voor Caesar wilden zijn, hun uiteindelijke trouw lag bij God. De legende vertelt ons dat het hele 6600 man sterke legioen zich liever lieten executeren dan Christus te verraden.

Vitaliteit

Dit verhaal, dat vandaag de dag grotendeels vergeten is, werd overal in Europa verteld, uitgedrukt in glas-in-lood, om Europeanen er aan te herinneren dat het Christelijke geloof veel verschuldigd is aan de vitaliteit van de gemeente in Egypte waar het monasticisme in de vroege eeuwen begon.

We kwamen veel zichtbare herinneringen tegen van een hecht netwerk van kloosters die de bouwstenen van de Europese maatschappij vormden na het instorten van het Romeinse rijk – van Utrecht en Amsterdam aan het begin van de tour, tot St Gallen, Zürich en St Maurice aan het einde. Deze gemeenschappen zijn Europa’s centra van aanbidding, studie, cultuur, landbouw, en handel geweest.

Soms bij het overnachten in YWAM centra en in een oecumenische gemeenschap in Fulda, konden we dezelfde geest en vormen van bewegingen uit het verleden waardoor God vernieuwing en reformatie naar Europa heeft gebracht.

We herinneren ons aan wat G.K. Chesterson een eeuw geleden observeerde: dat gedurende de afgelopen 1900 jaar er vijf leren zijn geweest waarin het leek alsof de kerk ‘naar de haaien’ ging; maar telkens waren het de haaien geweest die stierven. Sinds dat moment zijn nog twee ‘haaien’ gestorven: het fascisme en het communisme.Een andere ‘haai’ die gedoemd is te sterven was het secularisme.

Onze reis terug naar het verleden heeft ons bemoedigd om te geloven dat God nog niet klaar is met Europa.