Terwijl ik deze week via Zoom met JmeO-collega’s voor Oekraïne bad, moest ik denken aan een verhaal dat ooit verteld werd door de Argentijnse evangelist Luis Palau.
Een betonnen muur op zijn terrein moest worden gesloopt, dus schakelde hij een aannemer in. Hij verwachtte dat hij met zware machines zou komen om de klus te klaren, en dus was hij verrast toen de aannemer arriveerde met alleen een moker. Geen pneumatische boormachines, maar een simpele moker.
Luis vroeg ongelovig of dat echt voldoende was voor de klus. De aannemer zei hem dat hij gewoon moest kijken… geduldig.
De man zwaaide de hamer tegen de muur. BAM! En opnieuw. BAM! En herhaaldelijk. BAM! BAM! BAM! Maar de muur hield stand, net als het scepticisme van Luis. BAM! BAM! BAM! Tienmaal. Twintig keer…
Toen, na ongeveer dertig klappen, merkte Luis een lichte beweging in de muur op. Er begonnen kleine scheurtjes te verschijnen. Met elke nieuwe plof werden de scheuren langer en breder. Plots begonnen delen van de muur af te breken, en heel snel stortte de hele muur in.
Dat, zei Luis toen hij zijn verhaal afsloot, toont de kracht van volhardend gebed.
Een lastig weekje
Nu het tweejarig jubileum van Poetins ‘speciale operatie’ in Oekraïne nadert, kunnen we in de verleiding komen om ontmoedigd te raken en het gevoel te hebben dat onze gebeden niet worden gehoord.
Deze week was moeilijk voor de Oekraïners. De oorlog sleept zich voort en het einde is nog niet in zicht. President Zelenski heeft zojuist opperbevelhebber Zaloezjnyi ontslagen, die het woord ‘patstelling’ had gebruikt om de situatie aan het oostelijk oorlogsfront te beschrijven, tot ergernis van de president.
De rest van de wereld lijkt strijdensmoe te worden en zijn belangstelling te verliezen, afgeleid door de tragedie van Gaza (niet geheel toevallig begonnen op de verjaardag van Poetin). Republikeinse senatoren blokkeerden een pakket ter waarde van 60 miljard dollar aan militaire hulp aan Kiev en verdienden daarmee een uitbrander van de nieuwe premier van Polen, Donald Tusk: “Ronald Reagan, die miljoenen van ons heeft geholpen onze vrijheid en onafhankelijkheid terug te winnen, zou zich vandaag in zijn graf omdraaien. Jullie moeten je schamen.”
Intensieve drone- en raketaanvallen op een groot aantal Oekraïense steden zetten de Oekraïense luchtverdediging onder druk en resulteerden in meerdere slachtoffers en veel schade.
Voormalig Fox News-journalist Tucker Carlson wreef zout in de wonden van de Oekraïners en gaf Poetin deze week twee uur zendtijd om de wereld te vertellen dat de gevechten binnen een paar weken voorbij zouden zijn als Amerika gewoon zou stoppen met het leveren van wapens. Ja ja – en dan zou er ‘vrede’ zijn, van het type ‘Russki mir’. De kruiperige interviewer werd door veel commentatoren gezien als de laatste van een lange rij ‘nuttige idioten’ journalisten die tirannen als Stalin en Hitler hielpen.
Ook deze week werd anti-oorlogskandidaat Boris Nadezjdin uitgesloten van deelname aan de Russische presidentsverkiezingen van volgende maand – vanwege ‘onregelmatigheden’ bij het verzamelen van handtekeningen ter ondersteuning van zijn kandidatuur. Maar voor de ruim honderdduizend mensen die in veertig regio’s in ijskoude omstandigheden stonden te wachten om hem steun te betuigen, was deze officiële reactie op iemand die een bliksemafleider van ontevredenheid over het leiderschap van Poetin zou kunnen zijn, voorspelbaar en dus des te meer reden waarom verandering nodig was.
Blinde dienstbaarheid
Toch zijn er de afgelopen weken aanzienlijke positieve ontwikkelingen geweest aan het oorlogsfront, in de lucht en op zee, al was het dan niet op het land. Drone-aanvallen hebben doelen dieper in Rusland bereikt dan voor mogelijk werd gehouden, waarbij belangrijke doelen in de militaire en energiesector zijn aangevallen, zoals olie- en gasverwerkings-, opslag- en exportfaciliteiten. Andere drones brachten onlangs ook een Russisch geleide-raketschip tot zinken in de Zwarte Zee, een verder beschamend verlies voor de Russische Zwarte Zee-marine.
Beginnen er scheuren in het Russische bouwwerk te verschijnen? Zal de gedurfde poging van Nadezjdin om zich openlijk te verzetten tegen de invasie van Oekraïne ertoe leiden dat meer mensen zich openlijk uitspreken? Dragen de vrouwen, dochters en moeders van Russische soldaten witte sjaals en leggen ze bloemen bij openbare monumenten, waarbij ze oproepen tot de terugkeer van hun dierbaren van het front, een indicatie dat het Russische publiek ook oorlogsmoeheid ervaart?
Dit is niet het moment om te doen alsof het probleem zichzelf op de een of andere manier zal oplossen als we het lot van de Oekraïners negeren. Dat zal niet gebeuren. In het belang van Oekraïne, in het belang van Europa en in het belang van de wereld moeten de inspanningen worden voortgezet – met onze steun in gebed. En niet alleen voor een overwinning. De enige rechtvaardige oplossing voor het conflict op lange termijn vereist een omwenteling van de Russische mentaliteit, de bevrijding van de Russische volkeren zelf uit de gevangenis van blinde dienstbaarheid aan autoritaire sterke mannen.
Gods moker is de waarheid. En, zoals de beroemde woorden van de Tsjechische hervormer Jan Hus klonken: de waarheid overwint! De waarheid maakt vrij. Onze gebeden moeten niet alleen gericht zijn op de vrijheid van geweten, denken en aanbidding voor de Oekraïners. We moeten ook bidden dat Gods waarheid de Russische volkeren gaat bevrijden van hun eeuwenoude slavernij.
Laten we op die muur blijven hameren!
Tot volgende week,
