George Verwer leidde terecht een radicaal leven. Hij ontmoette de radicale Jezus op zestienjarige leeftijd en diende hem tot zijn dood op 14 april, op 84-jarige leeftijd.
Op zaterdag, 17 juni, werdt een dankviering van zijn leven live gestreamd vanuit het centrum van zijn geadopteerde thuisstad Londen.
George was onvermoeibaar – in gebed voor verre landen, in evangelisatie van degenen die nog niet over Jezus hebben gehoord, in het mobiliseren van het ‘gewone’ om het ‘buitengewone’ te doen, in fondsenwerving voor zijn talloze nieuwe projecten en in correspondentie met collega arbeiders over de hele wereld. Hij verbaasde me steeds door persoonlijke verjaardagsgroeten te sturen – of het nu op mijn verjaardag was of niet!
Een van de eerste verhalen die ik over de radicale George hoorde, was hoe hij en zijn nieuwe bruid Drena naar Mexico vertrokken voor een evangelische huwelijksreis, waarbij ze brandstof betaalden door huwelijksgeschenken uit te wisselen!
Toen hij 80 werd, bezocht hij 20 steden in Groot-Brittannië met de trein van Brighton naar Glasgow, gewoon om iedereen te ontmoeten die met hem wilde praten. Hij waarschuwde zijn vrienden dat er geen programma zou zijn. Ze zouden hem maar moeten zoeken in Starbucks, Caffe Nero of Costa op de treinstations. Volgens zijn berekening had hij sinds 1962 meer dan een miljoen mijl met British Rail afgelegd.
George startte Operatie Mobilisatie in 1957 om alle mogelijke middelen te gebruiken om het evangelie te verspreiden, waaronder literatuurverspreiding, onderwijsprogramma’s, scheepsbedieningen, transcontinentale zendingstochten, rampenbestrijding en ontwikkelingshulp, vluchtelingenzorg en het omarmen van opkomende technologie.
Hij pionierde een beweging die op korte termijn kansen bood aan iedereen zonder voorafgaande zendings- of bedieningsopleiding. Hij geloofde dat de beweging voor kortetermijnzending meer langetermijnmensen had gelanceerd dan welke andere beweging dan ook.
Vaak emotioneel in gebed en prediking, droeg George zijn hart op de tong en de naties waren altijd op zijn hart. Wereldkaartjassen werden zijn handelsmerk, samen met een gigantische strandbalglobe die omhoog werd gehouden terwijl hij landen aanwees waar Jezus weinig bekend is; onthullend hoe goed hij op de hoogte was van kwesties en hartstochtelijk biddend voor verre oorden.
Hij bekende vaak zijn eigen verleidingen, kwetsbaarheden en zwakheden, maar met de nadruk op nederigheid en gebrokenheid geloofde hij dat God door zulke ‘aarden vaten’ heen werkte. Zijn woord over hoe God werkt ondanks – zelfs door – gelovigen met gebreken, Messiology (2016), moedigde anderen aan om fouten en tekortkomingen te bekennen, zonder zich beoordeeld en veroordeeld te voelen.
George zag ook het potentieel van schepen en lanceerde het werk van de Logos in 1970 als een drijvende boekententoonstelling die havens kon binnenvaren die normaal gesloten zijn voor christelijk werk. Een tweede schip, de Doulos, opnieuw in gebruik genomen in 1977, werd vermeld in het Guinness Book of World Records als ’s werelds oudste actieve zeegaande passagiersschip. Nadat de Logos in 1988 bij Kaap Hoorn aan de grond liep, zonder verlies van mensenlevens, werd ze vervangen door een omgebouwde autoveerboot, omgedoopt tot Logos II. In 2009 werd de Logos Hope aan de vloot van OM toegevoegd, de vrucht van een radicale visionair.
Velen die via OM in zending werden gelanceerd, gingen door met het leiden van andere bedieningen, waaronder Greg Livingstone, oprichter van Frontiers, die George uitdaagde om naar India te gaan. Greg vertelde George dat hij niet eens wist waar India was. ‘Blijf maar naar het oosten rijden,’ zei George. ‘Je kunt het niet missen!’
Lindsay Brown, die bij IFES en Lausanne heeft gediend, zegt dat het jaar dat hij eind jaren ’70 aan boord van Logos in Afrika doorbracht, zijn bewustzijn van de wereldwijde kerk heeft vergroot. Hij geeft aan dat George gebruik had gemaakt van het wereldwijde zendingspotentieel van de meerderheidswereld, door mensen uit de niet-westerse wereld aan te moedigen intercultureel te dienen en internationaal leiderschap te verwerven. Brown, die soms met George reisde en vaak conferentiepodia deelde, beschouwt Verwer als een groot staatsman: “Omdat hij in het openbaar positief, nooit negatief sprak over andere zendingsorganisaties, zou ik zeggen dat hij een zeer zeldzaam ras was en vanuit mijn perspectief, hij was de afgelopen 60 jaar een van de meest vooraanstaande Noord-Amerikaanse zendingsleiders ter wereld.”
Een paar maanden geleden vroeg mijn vriendin Katherine Porter, een van OM’s associate international directors, aan George wat hem op de been had gehouden: was het zijn liefde voor de naties? ‘Nee’, antwoordde hij, ‘Mijn liefde voor Jezus. Het is altijd een discipelschapsverhaal geweest. De naties zijn uit dat verhaal gegroeid. Het is altijd Jezus geweest.’
George stopte op zijn 65ste als leider van OM, maar bleef nog bijna twintig jaar reizen, spreken, schrijven en geld inzamelen, zuinig leven om genereus in de behoeften van anderen te voorzien, en begeleiden van jongere leiders.
De beweging die hij oprichtte heeft meer dan 250.000 mensen gemobiliseerd voor missies, waardoor zo’n 100 miljoen mensen in contact kunnen komen met Gods Woord en het evangelie. Tot wel 300 andere zendingsorganisaties zijn opgericht door mensen die afkomstig zijn van of beïnvloed zijn door OM.
Wat een erfenis!
Tot volgende week,
