In deze adventstijd krijgen de woorden van de Lofzang van Maria een speciale betekenis tegen de achtergrond van Poetins oorlog in Oekraïne:
Hij heeft heersers van hun tronen gestort, maar de nederigen verheven. Hij heeft de hongerigen met goede dingen gevuld, maar heeft de rijken leeg weggestuurd (Lucas 1: 52-3).
Net als de woorden van Jesaja 9 die in Mattheüs 4 worden geciteerd:
De mensen die in duisternis leven, hebben een groot licht gezien; over hen die in het land van de schaduw van de dood leven, is een licht opgegaan.
Oekraïners zijn in duisternis gehuld door Russische raketaanvallen. Hun technici verrichten wonderen om het licht te herstellen. Dagelijkse rapporten van onze YWAM-collega’s uit het hele land, inclusief de pas bevrijde oostelijke regio’s van de Donbas, onthullen een sterkere vastberadenheid om ondanks stroomtekorten niet te zwichten voor duisternis en wanhoop. En velen ‘zien het licht’.
James, net terug uit Kharkiv op zijn eerste reis naar de regio sinds de Russische bezetting, zei dat hij zijn tranen niet kon bedwingen toen hij naar de verhalen van de dorpelingen luisterde. Hij en zijn team wisten niet wat ze konden verwachten tijdens de reis naar de pas bevrijde regio; of mensen agressief voedsel zouden eisen of boos zouden zijn op God. Wat ze ontdekten was niet alleen verdrietig en hartverscheurend, maar ook bemoedigend en hartverwarmend. Tijdens het bezorgen van hulppakketten, het houthakken en het repareren van ramen en daken, kwamen ze dorpelingen tegen die blij waren om eten te krijgen, maar ook bereid waren om in de sneeuw en koude wind te staan om te luisteren naar het team dat het evangelie verkondigde.
Grauwe, strakke gezichten werden blij en betraand toen ze de boodschap over Jezus ontvingen. ‘Je kon oprechte vreugde zien’, schreef James. ‘Velen bedankten ons voor het komen naar hun kleine dorpjes, en dat we ze niet vergeten.’ Terwijl anderen al eerder met eten waren gekomen, had niemand nieuws over Jezus gebracht, vertelden de mensen hen en voegden eraan toe: ‘Kom alsjeblieft nog eens terug en je hoeft niet perse eten mee te brengen.’
James schatte dat in totaal meer dan vierhonderd mensen hadden gereageerd op het licht van het evangelie tijdens die reis, waarbij zeven Russische raketten op korte afstand van hun bus plotseling grote explosies en rookwolken veroorzaakten.
Innerlijk kompas
Ondertussen in Brussel, tijdens het Europees Parlementair Gebedsontbijt dat ik vorige week bijwoonde, spoorde de hoofdspreker de 480 aanwezige politici en christelijke leiders aan dat ‘in donkere tijden als deze wij gemakkelijk vergeten te danken. En hoop kan aanvoelen als naïviteit. Maar we mogen, we kunnen niet toegeven aan de wanhoop.’
Geen bericht dat je zou verwachten van een plaatsvervangend secretaris-generaal van de NAVO. Toch sprak de Roemeense Mircea Geoană uit persoonlijke ervaring, opgegroeid onder het communisme ‘zonder rechten of vrijheid, met heersers die voor zichzelf kozen, en waar tegenstand werd ontmoet met wreedheid en barbarij’.
‘Maar we hebben het volgehouden,’ vervolgde hij. ‘Zelfs in de donkerste dagen hadden we hoop. We hoopten dat we op een dag vrij zouden zijn. Vrij om te kiezen. Denken. Spreken.’
Geoană citeerde Psalm 100: ‘Want de Heer is goed en zijn liefde duurt eeuwig; zijn trouw duurt voort tot in verre geslachten’.
‘Zijn liefde duurt door goede en slechte tijden,’ voegde hij eraan toe. ‘Dwars door vrede en oorlog. Door vrijheid en onderdrukking. Ik weet dat dit waar is. De dag waar we op hoopten kwam. De muur viel, en het communisme ook. We kregen nieuwe kansen en die hebben we gegrepen. Democratie, lidmaatschap van de NAVO en de Europese Unie.’
‘In tijden van oorlog is het licht het moeilijkst te zien. Maar dan moeten we vertrouwen op ons innerlijke kompas om ons op het juiste pad te leiden. Als we samen moeten komen, toon dan solidariteit en put ten diepste uit ons geloof. Ons geloof dat het goede zal zegevieren, dat de vrijheid zal zegevieren, dat op een dag Oekraïne zal zegevieren.
Breng licht
‘We zullen niet terugdeinzen. Want als we dat doen, is de les die president Poetin en andere autoritaire leiders hebben geleerd, dat ze hun doelen kunnen bereiken door agressie en geweld. Ze zullen worden aangemoedigd om opnieuw geweld te gebruiken, waardoor onze wereld gevaarlijker wordt. Dit mag niet gebeuren.’
Na zijn toespraak werden door militairen aan het oostfront ondertekende blauw-gele nationale vlaggen door een Oekraïense delegatie aan de hoge NAVO-functionaris en de leiding van het gebedsontbijt overhandigd (zie foto).
Deze week kondigde de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, tijdens een ‘Laten we naast Oekraïne staan’-evenement plannen aan om 30 miljoen led-lampen te sturen ‘letterlijk om licht naar Oekraïne te brengen’. Deze lampen zijn 88% efficiënter dan de ouderwetse soort, zei ze, en besparen het equivalent van de jaarlijkse productie van één kerncentrale. Ze merkte op dat de EU tot nu toe ook ongeveer 800 stroomgeneratoren naar Oekraïne heeft gemobiliseerd.
Uit solidariteit met Oekraïne stemde het Europees Parlement in Straatsburg donderdag met een overweldigende meerderheid in om de door het Sovjetregime in 1932-1933 veroorzaakte hongersnood – bekend als de Holodomor – te erkennen als genocide (zie WeeklyWord van 3 dec). EP-leden betreurden dat, 90 jaar later, “Rusland opnieuw gruwelijke misdaden pleegt tegen het Oekraïense volk, zoals de gerichte vernietiging van de energie-infrastructuur van Oekraïne tijdens de winter.”
Tot volgende week,
